اقامتگاه‌ (کمپ‌) جمعی برای پناهندگان

• هر اقامتگاه  مقررات داخلی(Hausordnung)   مربوط به خود را دارد. برای مثال اینکه در چه زمان‌هایی می‌توان مهمانی را به اقامتگاه دعوت کرده یا از چه ساعتی نباید در اقامتگاه سرو‌صدا کرد. مسئول اجرای این مقررات مدیر اقامتگاه است. 
• نگهبانان اقامتگاه (security)  مسئول امنیت ساکنان و حفظ نظم هستند و اجازه دارند کارت شناسایی بازدیدکنندگان و مهمانان را چک کنند. هر اقامتگاه موظف است همواره حداقل یک نگهبان زن در محل داشته باشد. اگر با نگهبانان به مشکلی برخوردید، به مدیر کمپ مراجعه کرده و از مددکاران کمپ کمک بخواهید.
• مددکاران کمپ به امور اجتماعی جاری در اقامتگاه رسیدگی می‌کنند. هر زمان سوالی دارید و یا با چالشی روبرو هستید، می‌توانید به مددکاران مراجعه کنید. برای مثال، آنها می‌توانند در اموری مثل ثبت‌نام  کودکان در مدرسه و کودکستان، پیدا کردن خانه، پیدا کردن دکتر و یا ارائه‌ی خدمات مشاوره به شما  کمک کنند.

مسئولین کمپ موظفند امنیت تمامی ساکنین را فراهم کنند، کاری کنند که به فضای شخصی و خصوصی هر فرد احترام گذاشته شود و در مورد خدمات اجتماعی موجود برای ساکنین، اطلاع‌رسانی کنند. این حق قانونی شماست. در ماه جولای سال ۲۰۱۶ وزارت خانواده به همراه سازمان یونیسف و سازمان‌های دیگری نظیر                  Plan International Deutschland e.V، حداقل استاندارد‌های لازم برای محافظت از کودکان، نوجوانان و زنان در اقامتگاه‌های پناهندگان را وضع و ابلاغ کرد که باید در همه‌ی کمپ‌ها اجرایی شود. به موجب این استاندارد‌ها، باید از زنان، کودکان و نوجوانان در مقابل تهدید و خشونت محافظت شده و دسترسی آنها با امکانات پزشکی و روان‌پزشکی تضمین شود. برای کودکان و نوجوانان باید فضای مستقل و مخصوصی در کمپ وجود داشته باشد که بتوانند در آن بازی کرده و درس بخوانند. 

این استاندارد‌ها و قوانیم نیز باید در تمامی اقامتگاه‌ها اجرایی شود:

• زوجین و یا خانواده‌ها حق دارند که در یک اتاق با یکدیگر زندگی کنند.
• زنان فقط با زنان دیگر می‌توانند در یک اتاق زندگی کنند (نه با مردان).
• شما حق دارید در اتاقی زندگی کنید که درب آن قفل شده و کلیدش در اختیار شما باشد. اگر با چندین نفر دیگر در یک اتاق زندگی می‌کنید، حق دارید یک الماری (کمد)  با درب‌ قفل‌دار داشته باشید.
• در حالت کلی، این تصمیم که در کدام اتاق زندگی کنید، با شما نیست و اگر تنها (بدون خانواده) هستید، نمی‌توانید هم‌اتاقی‌های خود را انتخاب کنید. اگر با هم‌اتاقی‌های خود به مشکل برخوردید، به مدیر یا مددکاران اقامتگاه مراجعه نمایید.
• پرسنل مدیریت مرکز نمی‌توانند بدون اجازه‌ی شما وارد اتاق‌تان شوند.
• بازرسی اتاق در نبود شما  یا بدون اطلاع قبلی شما مجاز نیست.
• در طول روز اجازه دارید مهمان داشته باشید.
• هر هفته باید حوله‌های پاک و تمیز و هر دو هفته یک بار ملحفه‌ی تمیز دریافت کنید.
• اگر بخواهید در طول شب در کمپ نباشید، باید به دفتر مدیریت اقامتگاه از پیش اطلاع دهید. اگر برای بیش از ۳ شب متوالی به کمپ بازنگردید ، مسئولین آنجا می‌توانند اتاق یا تخت شما را به فرد دیگری دهند. البته باید از لوازم شخصی شما محافظت کنند.  
• حق دارید در هر ساعتی از شبانه‌روز به حمام و توالت تمیز که بر مبنای جنسیت افراد تفکیک شده، دسترسی داشته باشید.
• باید غذای سالم، متنوع و کافی در اختیار شما گذاشته شود. این غذا نباید محتوی گوشت خوک باشد.
• مدیریت کمپ موظف است نامه‌های دریافتی شما را روزانه و در اسرع وقت به شما تحویل دهد.

افرادی که درخواست پناهندگی آنها قبول شده و تحت عنوان                                             “Asylberechtigte*r”، Anerkannter Flüchtling”، “Subsidiär Schutzberechtigte*r”  اقامت گرفته‌اند و یا اقامتی بر مبنای پاراگراف‌های ۲۳، ۲۴ یا بند ۳ پاراگراف ۲۵ دریافت کرده‌اند، اجازه دارند به یک خانه‌ی مستقل نقل مکان کنند.

اگر هنوز اجازه‌ی اقامت ندارید یا اجازه‌ی اقامت شما یکی از انواع نام‌برده‌شده نیست، می‌توانید در این مورد به مراکز مشاوره مراجعه نمایند. برای یافتن مراکز مشاوره به صفحه‌ی «مراکز حمایتی محلی» در وب‌سایت ما مراجعه نمایید. با وارد کردن نام شهر و کلید‌واژه‌های «قانون اقامت» یا «مشاوره‌ی حقوقی»، این مراکز را در وب‌سایت ما پیدا خواهید کرد.

لطفا توجه داشته باشید که:  اگر کار می‌کنید، درآمد دارید و در اقامتگاه پناهندگان زندگی می‌کنید، خود اجاره‌ی اتاق را خودتان بپردازید.

افرادی که درخواست پناهندگی آنها قبول شده و تحت عنوان                                             “Asylberechtigte*r”، Anerkannter Flüchtling”، “Subsidiär Schutzberechtigte*r”  اقامت گرفته‌ و از اداره‌ی سوسیال یا جاب‌سنتر کمک‌هزینه می‌گیرند، قاعدتا باید تا پنج سال در همان شهری بمانند که دوره‌ی پناهجویی خود را در آن گذرانده‌اند. دولت‌های ایالتی این امکان را دارند که قوانین دیگری نیز در این مورد وضع کنند، مثلا اینکه فرد باید در همان منطقه‌ای (Gemeinde)‌ بماند که دوره‌ی پناهجویی خود را در آن گذرانده‌ است. این موضوع «محدودیت محل اقامت» (Wohnsitzzuweisung) بسیار بحث‌برانگیز است. اگر دلایل محکم و کافی برای تغییر منطقه‌ی زندگی خود داشته باشید، می‌توانید مطابق با جمله‌ی c۲ بند ۵ پاراگراف ۱۲ قانون اقامت، از اداره‌ی امور اتباع بیگانه (Ausländerbehörde) در محل زندگی خود، درخواست «لغو محدودیت محل زندگی» (Antrag auf Aufhebung der Wohnsitzzuweisung) کنید. در این مورد می‌توانید از وکلای حقوقی یا مراکز مشاوره کمک بگیرید. 

اگر (هنوز) اجازه‌ی اقامت دریافت نکرده‌اید یا اجازه‌ی اقامت‌تان یکی از انواع نام‌برده‌شده در بالا نیست، نیز می‌توانید در این مورد به مراکز مشاوره مراجعه نمایند. برای یافتن مراکز مشاوره به صفحه‌ی «مراکز حمایتی محلی» در وب‌سایت ما مراجعه نمایید. با وارد کردن نام شهر و کلید‌واژه‌های «قانون اقامت» یا «مشاوره‌ی حقوقی»، این مراکز را در وب‌سایت ما پیدا خواهید کرد.

 اگرچه بسیار تلاش می‌شود که شرایط زندگی در اقامتگاه‌ها بهبود یابد، هنوز بسیاری از این مراکز قوانین و استاندارد‌ها را رعایت نمی‌کنند. اگر در اقامتگاه محل زندگی خود به مشکلی برخورد کردید یا حقوقتان به درستی در نظر گرفته نشد، به مراکز مشاوره یا شورای پناهندگان  (Flüchtlingsrat) ایالت خود مراجعه نمایید. فهرست مراکز مشاوره در هر ایالت را در اینجا ببینید.

اگر در اقامتگاه خود مورد توهین، تبعیض، تهدید و خشونت جنسی یا فیزیکی قرار گرفتید، مستقیما به مسئول یا مددگاران کمپ مراجعه کنید. در صورتی که آنها با شما همکاری نکنند و یا در حقیقت  خودشان بخشی از مشکل باشند، با یک مرکز مشاوره تماس بگیرید. در وب‌سایت «مرکز مبارزه با تبعیض»  (Antidiskriminierungsstelle)، فهرستی از مراکز مشاوره در نزدیکی خود را پیدا خواهید کرد. مراکز مشاوره‌ی مخصوص برای زنان را در وب‌سایت www.frauen-gegen-gewalt.de  و frauenhauskoordinierung.de پیدا کنید. این مراکز امکان مشاوره به زبان‌های مختلف را دارند. همچنین می‌توانید با شماره‌ی اضطراری ۰۸۰۰۰۱۱۶۰۱۶ تماس بگیرید. کامندان  این مرکز به صورت شبانه روزی از طریق تلفن در دسترس هستند و به زبان‌های مختلفی صحبت می‌کنند.  

بله، طبق قانون پیشگیری از ابتلا به سرخک، تمام افرادی که در اقامتگاه مشترک زندگی می‌کنند، باید ثابت کنند که در برابر سرخک واکسینه شده‌اند. اگر پیش از این واکسن را دریافت نکرده‌اید، باید ظرف ۴ هفته پس از ورود به اقامتگاه واکسینه شوید. کارمندان اقامتگاه در این مورد به شما کمک خواهند کرد. اطلاعات بیشتر را در صفحه‌ی «واکسیناسیون» وب‌سایت ما بخوانید.