کشورهای مبدا امن در سیستم پناهندگی آلمان

در سیستم پناهندگی آلمان، یک کشور وقتی به عنوان «کشور مبدا امن» (sicheren Herkunftsländern) در نظر گرفته می شود، که مردم آن در اصل تحت تعقیب و شکنجه دولت خود قرار نگرفته باشند و دولت به طور کلی می تواند از شهروندان خود در مقابل آزار و شکنجه های غیر قانونی و بیرونی محافظت کند. اداره فدرال مهاجرت و پناهندگان آلمان (BAMF)در ابتدا فرض می کند، افرادی که از این کشورها آمده اند نیازی به حمایت و حفاظت در آلمان ندارند. بنابر این پناهجویانی که از این کشورها آمده اند و به آلمان درخواست پناهندگی میکنند، باید در طول پروسه پناهندگی خود، اینکه واقعا تحت تعقیب و شکنجه بودند و جان شان در خطر است را  به اداره بامف ثابت کنند.  

در حال حاضر، کشورهای زیر در آلمان به عنوان «کشورهای مبدای امن» در نظر گرفته شده اند:

• آلبانیا
• بوسنی و هرزگوین
• غنا (گانا)
• کوزوو
• مقدونیه
• مونته نگرو
• سنگال
• صربستان
• گرجستان
• جمهوری مالداوی
• تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا

گفتگو ها برای وارد شدن این کشورها به این لیست ادامه دارد:

• الجزایر
• مراکش
• تونس

اما هنوز این کشور ها در لیست کشورهای امن قرار ندارند.

قانون اساسی آلمان (Grundgesetz (GG)) بین دو دسته از «کشورهای امن» تمایز قائل شده است: «کشورهای مبدای امن» (sicheren Herkunftsland) و «کشورهای سوم امن» (sicheren Drittstaat[T1] ). کشور مبدای به این معنی است که فرد شهروند آن کشور است و آن کشور جز کشوری های امن است و در ان جنگ و نا امنی جریان ندارد. «کشور سوم امن»  زمانی است که شخصی از طریق آن کشور  وارد کشوری  شده است که در آن درخواست پناهندگی داده است.

در این صورت، درخواست پناهندگی فرد می تواند به عنوان «غیرقابل قبول» رد شود. یا هم ممکن است شکل دیگری از اقامت را دریافت کند. اداره فدرال مهاجرت و پناهندگان (BAMF) به زبان های مختلف در این مورد اطلاعات ارایه می دهد.